‘Accepteren van COPD gaat met vallen en opstaan’
Toen Liesbeth Dingemans (69) COPD kreeg, stopte ze direct met roken. Nu probeert ze haar energie slim te verdelen, en goede en slechte dagen te accepteren. En vooral: milder voor zichzelf te zijn.
Liesbeth Dingemans (69): ‘Ik werkte als verpleegkundige en nam bloed af bij mensen thuis. Met een zware tas vol spullen moest ik vaak veel trappen op in een flat. Als ik dan boven was, stond ik hijgend uit te blazen. Eigen schuld, dacht ik dan, want ik rook. Daarnaast was ik vaak flink verkouden, met veel hoesten en benauwdheid.
Achteraf weet ik: toen had ik al COPD. De officiële diagnose kreeg ik na een blaastest bij de longarts. Kort daarna rookte ik mijn laatste sigaret. Stoppen met roken vond ik doodeng. Maar eerlijk gezegd: de angst was erger dan het stoppen zelf. Met een online cursus en nicotinepleisters lukte het me.’
Met de honden naar buiten
‘COPD heeft veel invloed op mijn leven. Ik hoef gelukkig niet meer met zware tassen te sjouwen, want ik ben met pensioen. Maar thuis merk je de ziekte juist extra, omdat je meer tijd hebt om erbij stil te staan. Een paar jaar geleden kreeg ik een longontsteking en een longaanval. Dat was verschrikkelijk. Gelukkig kreeg ik daarna andere puffers, die de ontstekingen in mijn longen beter remmen. Sindsdien gaat het beter. Ik heb geen longaanval meer gehad, en dat geeft me een beetje rust.'
Ik ga elke dag drie keer met mijn honden naar buiten. Soms kost dat veel energie, maar ik doe het altijd.
'Ik heb goede dagen en slechte dagen. Het ene moment gaat het best aardig, en het volgende moment kan ik bijna geen stap meer zetten. Toch ga ik elke dag drie keer met mijn honden naar buiten. Soms kost dat veel energie, maar ik doe het altijd. Je leert met vallen en opstaan hoe je je energie moet verdelen. Ik plande vaak twee afspraken achter elkaar, waarna ik dagen uitgeput was. Dat kan dus niet, weet je dan.’
Trainen als onderhoud
‘Rust en bewegen probeer ik af te wisselen. Twee keer per week train ik bij de fysiotherapeut. Ook volgde ik twee keer een revalidatietraject in het ziekenhuis. Helaas helpt het trainen mij niet om te verbeteren. Dat was moeilijk om te accepteren. Nu zie ik het trainen maar als onderhoud, zodat ik niet verder achteruitga.
Het heeft lang geduurd voordat ik kon accepteren dat ik COPD heb. Ik gaf mezelf de schuld – kettingroker die ik was – en schaamde me ervoor. Maar wat schiet je daarmee op? Ik heb gewoon pech gehad, veel rokers krijgen helemaal geen COPD. Nu probeer ik milder naar mezelf te kijken. Dat wil ook anderen meegeven: wees niet te hard voor jezelf.’
Alles over COPD
Wil je alle informatie over COPD thuis nog eens rustig nalezen? Wil je de informatie over COPD gebruiken om anderen uit te leggen wat deze longziekte voor jou betekent? Of wil je de informatie aan iemand anders geven? Bestel dit handige boekje zodat je informatie over COPD altijd bij de hand hebt.