COP

COP is een zeldzame interstitiële longziekte. Bij deze longziekte is er iets mis met het ‘interstitium’, de ruimte tussen de bloedvaten en de longblaasjes. Als het longweefsel dikker wordt door bijvoorbeeld ontstekingen en littekens, dan wordt die tussenruimte kleiner. Hierdoor wisselen de bloedvaten en het longweefsel slechter zuurstof en koolstofdioxide uit.  

De naam 

De term ‘Organiserende pneumonie’ verwijst naar het proces waarbij er in de longblaasjes nieuw weefsel ontstaat na een ontsteking. Het woord ‘cryptogeen’ betekent dat er geen oorzaak wordt gevonden voor de ontsteking en afweerreactie. COP werd vroeger ook wel Bronchiolitis Obliterans Organiserende Pneumonie (BOOP) genoemd, maar deze term riep verwarring op en wordt niet meer gebruikt. 

Klachten

Mensen met COP hebben klachten die lijken op griep: kortademigheid (dyspneu), lichte koorts, zich lichamelijk niet lekker voelen (algehele malaise), gewichtsverlies en hoesten. 

Diagnose

Of iemand COP heeft kan worden onderzocht door deze technieken:

• Röntgenfoto van de longen
• CT-scan van de longen

• Longbiopt (longweefselonderzoek)
• Bloedonderzoek
• Longspoeling (lavage)

Het is niet bekend hoe vaak COP in Nederland voorkomt. Uit IJslands onderzoek blijkt dat er jaarlijks ongeveer twee mensen per 100.000 inwoners ziek worden. COP komt het meest voor bij mensen rond de 50 – 60 jaar, ongeveer evenveel vrouwen als mannen. Het lijkt erop dat COP iets vaker voorkomt bij rokers dan niet-rokers.

Behandeling

Mensen met COP worden meestal helemaal beter doordat er een goede behandeling voor is. Toch komt COP bij de helft van de mensen weer terug. Mensen met COP worden eerst behandeld met corticosteroïden, zoals prednison. Dat zijn sterke ontstekingsremmers. Meestal verdwijnen de verschijnselen van COP daarmee al binnen enkele dagen of weken. Soms krijgt iemand ook nog antibiotica.