Een nieuw begin voor Mathieu
Op jonge leeftijd te horen krijgen dat je COPD hebt, dat is niet niks. Het overkwam Mathieu 13 jaar geleden, toen nog maar 31 jaar oud. Na een moeilijke jeugd, veel stress en jarenlang roken, kreeg hij twee jaar geleden een klaplong en belandde hij in het ziekenhuis. Het was een teken: hij móést het tij keren, want dit kon zo niet langer. En dat heeft hij gedaan.
Mathieu is vader van twee dochters van 11 en 14, en al 26 jaar gelukkig samen met zijn vrouw. Hij werd jong vader, voor hem een uitgelezen kans om lekker met zijn kinderen te spelen. Maar hoe graag hij dat ook wilde, na een paar minuten was hij al uitgeteld. 'Gelukkig kon ik ze veel knuffelen, maar echt stoeien en spelen lukte niet. Ik kon op een bepaalde manier niet ademhalen, en dat voelde niet goed.'
Mathieu liet zich onderzoeken. Na foto’s en scans van zijn longen volgde de diagnose die voor hem als een klap kwam. 'Ik was helemaal van m’n apropos en heb de ogen uit m’n hoofd gehuild. Ik voelde me slachtoffer en tegelijkertijd ontkende ik dat ik COPD heb. Ik dacht: dit wordt ’m niet meer. Ik moet maar leren leven met wat ik nog kan.'
Vijf voor twaalf
Mathieu was een flinke roker. Ondanks de ups en downs die met stoppen gepaard gaan, lukte het hem uiteindelijk in 2019. Hoewel dat in eerste instantie positief klinkt, werd het tegelijkertijd ook een uitdagende zoektocht naar zijn gezondheid. Zo’n twee jaar geleden kreeg een klaplong en belandde hij in het ziekenhuis. Daar werd duidelijk dat er nóg meer nodig was om zijn leven te redden. Als hij zo doorging, zou hij niet oud worden. 'Het was vijf voor twaalf voor mij', vertelt hij.
Tweede kans
Gemotiveerder dan ooit zocht Mathieu naar manieren om zijn kwaliteit van leven te verbeteren. Zijn medisch dossier werd opgestuurd naar Groningen. Daaruit bleek dat hij in aanmerking kwam voor een chirurgische longvolumereductie, een medische behandeling waarbij een deel van de longen wordt verwijderd of afgesloten om de ademhaling te verbeteren. 'Toen ik het goede nieuws hoorde dat ik geopereerd mocht worden, kon ik het bijna niet geloven. Ik kreeg het telefoontje toen ik op mijn werk was. Meteen daarna belde ik mijn vrouw hoteldebotel en in tranen op. Op mijn prachtige gezin na heb ik niet veel geluk gehad in het leven. Dit voelde als een tweede kans.'
Mathieu onderging de intensieve operatie uiteindelijk vorig jaar. Het is een ingreep die nog volop in ontwikkeling is en zeker niet zonder risico’s. 'Mijn longen bleken kapot te zijn op bepaalde gecentreerde plekken, waardoor het ‘makkelijker’ was om de operatie te laten slagen. Ik kan zeggen dat het bij mij heeft gewerkt, want ik voel me zo’n 15 tot 20 jaar teruggezet in mijn ziektebeeld. Ik kan weer leven.'
Terug in balans
‘Ik heb weer energie, ben niet meer aan huis gekluisterd en kan weer redelijk normaal meedraaien in het huishouden’, vertelt Mathieu. Dat laatste is voor hem ook belangrijk. Mathieu is ontzettend dankbaar voor de hulp en onvermoeibare steun van zijn vrouw. En het klinkt misschien dubbel, maar zijn herstel bracht ook veranderingen voor haar met zich mee. Plotseling hoefde zij hem niet meer te dragen, en dat liet een leegte achter. ‘Ze is vijftien jaar mijn mantelzorger geweest en heeft zoveel voor me gedaan. Nu zoeken we samen naar een nieuw evenwicht.’
Waar ik voorheen alleen werkte, at en sliep door het gebrek aan energie, sport ik nu meerdere keren in de week en heb ik in de weekenden nog genoeg energie over om leuke dingen met mijn gezin te ondernemen.
Een nieuw begin
Door de longvolumereductie staat Mathieu weer positief en energiek in het leven. 'Ik zie nu hoe de kleine dingen mooi kunnen zijn. We leven in een materialistische wereld. Dat vind ik niet zo belangrijk meer. Ik vind mijn werk leuk, maar ik leef niet meer om te werken. Mijn gezin is mijn leven. Mijn ervaring heeft alles in perspectief gezet.'
Mathieu vertelt dat hij zich goed voelt omdat hij zowel fysiek als mentaal beter in balans is. 'Ik ben weer gedreven om actief te zijn. Mijn longen zijn niet 100%, maar ik kan weer lekker rennen met mijn dochters en fietsen met mijn vrouw. En ja, natuurlijk zitten er slechte momenten bij. Ook zal ik heus geen marathon lopen. Maar ik heb weer de drive om nooit meer zo diep te zakken als ik heb gedaan. Het glas is weer halfvol.'
Mathieu is zelfs zo gedreven dat hij gaat meedoen aan de Nijmeegse Vierdaagse. Meedoen aan dit evenement voelt voor hem als de afsluiter van een zwaar jaar. 'Ik heb mijn leven teruggekregen. Daarom heet mijn actie ook ‘Een nieuw begin’', vertelt hij. 'Ik lieg als ik zeg dat ik er niet een beetje tegenop zie, want ik verwacht dat het zwaar gaat worden', lacht hij. 'Maar ik loop voor Longfonds, voor mijn kameraad met wie ik samen loop en vooral voor mezelf. Ik had nooit durven dromen dat ik dit überhaupt nog zou kunnen doen.'
Jezelf blootgeven
Mathieu is een open boek. Hij vindt het belangrijk om te laten weten dat, als je hem steunt met een donatie, hij er álles aan heeft gedaan om zijn deelname aan het evenement tot een succes te maken. Op zijn actiepagina houdt hij een openhartig blog bij, waarin hij meer vertelt over zijn verleden en de weg naar de Vierdaagse. Ben je benieuwd? Neem dan vooral een kijkje, én — als je kunt — steek hem een hart onder de riem met een donatie.
