Meer verhalen

Voorheen kon Babette nog maar 20 meter lopen, inmiddels rent ze wedstrijden. 'Ik stond volop in het leven, toen ik me op een dag wat benauwd voelde. Redelijk nonchalant bezocht ik mijn huisarts, maar de volgende dag hoorde ik dat ik meteen naar het ziekenhuis moest komen. Ik bleek een afwijkende vorm van longemfyseem te hebben en mijn longen functioneerden nog maar voor 28%.'

Wie al jong COPD krijgt, valt de ziekte vaak zwaarder dan mensen van 65 jaar en ouder, blijkt uit onderzoek. Anke (53) herkent dat. ‘Elke keer als ik weer iets minder goed kan, begint het proces van accepteren opnieuw.’

Aan Libelle én in Koffietijd vertelt Yolanda over leven met COPD, en hoe de diagnose haar leven op z'n kop zette. Ze leefde voor haar werk en maakte geen weken van 40, maar 60 uur. 'Ik hing alles aan m’n carrière op.' Tot ze op haar 38ste de diagnose COPD te verstouwen kreeg.

Hilda kreeg dertien jaar geleden de diagnose COPD. Een enorme schok voor haar. Het betekende het einde van heel veel dromen en van haar grootste hobby: zingen in een band. Toch gaat ze niet bij de pakken neerzitten en probeert ze er elke dag wat van te maken.

In Vriendin vertelt Miranda wat het voor haar betekent om te leven met beschadigde longen. Accepteren dat haar longen beschadigd zijn, blijft lastig voor haar. 'Ik ben graag zelfstandig. Maar emoties kosten óók energie. Energie die ik eigenlijk niet heb. Het was dus zaak om met mijn beperkingen te leren leven.'

Ellen Venema-Rommens (32) is longverpleegkundige bij Icare. Zij helpt thuiswonende longpatiënten hoe om te gaan met hun chronische ziekte. 'Denk je even in dat je kilometerslang moet hardlopen, maar alleen adem kunt halen door een rietje. Die benauwdheid is iets wat veel longpatiënten op dagelijkse basis voelen.'

De 80-jarige Henk Wormgoor uit Ruinen is al jaren longpatiënt. Hij heeft COPD en zijn longfunctie is maximaal 40 procent. 'Het beperkt je leven. Daarom hoop ik, zeker voor jonge mensen, dat COPD-patiënten ooit kunnen worden geholpen met een mini-long', zegt hij.

Door een complicatie tijdens de zwangerschap van haar moeder liep Fenna (25) de chronische longaandoening bronchopulmonale dysplasie (BDP) op. Fenna heeft hierdoor dertig procent minder longinhoud. Op dit moment wordt er onderzoek gedaan naar de mini-long. 'Met de mini-long zal mijn toekomst zekerder worden' zegt Fenna.

Patricia heeft behalve COPD, ook leukemie, longkanker en diabetes. Maar dat weerhoudt haar er niet van zich in te zetten voor andere longpatiënten: 'Als ervaringsdeskundige kan ik mensen informeren, geruststellen en begeleiden en dat vind ik heel belangrijk.'

Het is een grote angst van longpatiënten: naast je longaandoening óók nog corona krijgen. Het overkwam Angelique. Inmiddels heeft zij al maanden last van long COVID-klachten. 'De moeheid kun je niet vergelijken met gewoon moe zijn. Het trekt alle energie uit je. Je ogen worden zwaar, je gezicht gaat tekenen. En die vermoeidheid vertaalt zich in pijn.'

In het verzorgingstehuis ziet Sanne met eigen ogen wat de longziekte COPD met haar ‘maatje’ meneer Hilken doet. Ze vindt het belangrijk dat aandacht gevraagd wordt voor alle mensen met beschadigde longen, de grote invloed die dat op hun leven heeft en voor het belang van de ontwikkeling van de mini-long. Daarom doe ze mee aan De VriendenLoterij Dansmarathon!

Hilda (55) heeft COPD en nog maar 26 procent longinhoud. Dit beperkt haar in haar leven, maar het heeft ook invloed op haar gezin. Hilda’s man Jelte en zijn dochter Lianne vertellen wat haar ziekte met hen heeft gedaan.