'Lydia heeft echt een zorghart'
Steun van anderen is onmisbaar als je een longziekte hebt. Pietsie Hoekstra is heel dankbaar dat haar nicht Lydia altijd voor haar klaarstaat.
Pietsie Hoekstra (56): ‘Dat ik alleen woon, is aan de ene kant best fijn. Ik hoef me nooit beter voor te doen dan ik me voel. Aan de andere kant wordt mij niets uit handen genomen. En doordat ik COPD heb, kan ik weinig tot niets meer. Mijn geest is zesentwintig maar mijn lijf is zesentachtig, zeg ik weleens. Ik krijg huishoudelijke hulp en word geholpen met douchen. Maar er blijven nog veel taken over. Mijn kinderen wonen te ver weg om bij te springen en vinden dat best lastig.
Gelukkig is er Lydia, de jongste dochter van mijn oudste zus. Zij heeft een echt zorghart en had graag voor haar moeder willen zorgen, maar die leeft helaas niet meer. Nu doet Lydia van alles voor mij. Ze gaat mee naar het ziekenhuis en regelde een douche- en rolstoel voor me. Verder ga ik vijf keer per week bij haar eten. Dat is fijn want ik word zelf erg benauwd van eten koken.
Lydia woont dicht bij me zodat ik er met mijn scootmobiel naartoe kan. Heel prettig om er dan even uit te zijn. Als ik ziek ben, komt ze mijn eten brengen. Ook haalt ze me soms thuis op om in de stad te gaan lunchen. Zodra ik haar nodig heb, laat ze alles uit haar handen vallen en komt naar me toe. Als ik me bezwaard voel omdat ze zo veel voor me doet, zegt ze: “Niet voor mij denken, Puk” – want zo noemt ze me altijd, zoals mijn zus ook deed. Lydia’s hulp is voor mij onbetaalbaar. Al zeg ik duizend keer “dankjewel”, dan nog is dat niet genoeg om uit te drukken hoe dankbaar ik haar ben.’
Lydia Kroon (45): ‘Als ik Puks dankbare verhaal hoor, moet ik bijna huilen. Natúúrlijk zorg ik voor haar, met liefde. Bovendien woon ik vlak bij haar, dan doe je dat toch gewoon? Het was wel moeilijk dat ze er lange tijd niet aan wilde dat ze zo ziek is. Na een lang revalidatietraject kan ze het gelukkig accepteren. Dat maakt het zorgen voor haar makkelijker. Ze is minder boos dat dingen niet lukken en durft nu om hulp te vragen. Puk is een supertante en mijn praatpaal. Ik krijg veel liefde van haar terug. Met alles wat me bezighoudt, kan ik bij haar terecht. Waar ze kan, helpt ze dus ook mij.’
Tekst: Annemarie van Dijk. Fotografie: Emmely van Mierlo
Het verhaal van Pietsie heeft in LONGWIJZER gestaan. Meer van deze verhalen lezen? Vraag het magazine hieronder gratis aan.
