Op de vlucht door vervuilde lucht

Sanne: 'Sinds 1 maart wonen we in Grächen, een Zwitsers bergdorpje waar iedereen elkaar kent. Vanuit Zwitserland kunnen we deels ons werk in Nederland voortzetten en we doen dat vanuit een klein hotelletje wat we gekocht hebben en we willen gaan runnen.' Haar arts in Oostenrijk bracht Sanne op het idee om te verhuizen. ‘Ik had vorig jaar op vakantie in Oostenrijk een heftige longaanval. De arts die mij daar toen behandelde en mij nog kende van de tijd dat we daar woonden zei: "Je zou op minimaal 1500 meter hoogte moeten wonen. Dan zullen je klachten verminderen en heb je echt al die medicatie niet meer nodig."'

Altijd bleek

Terug in Nederland begon Sanne nog met longrevalidatie. Die is voor de verhuizing nog een keer verlengd omdat de artsen en Sanne hier meer resultaat van verwacht hadden. ´Het was een stapje in de goede richting, maar het echte herstel moet hier gaan komen.’

Ook Luit zijn gezondheid was in Nederland niet optimaal. De ernstige longaanvallen bleven gelukkig al een tijdje uit. Maar echt fit was hij niet. ‘Het scheelt dat wij inmiddels de signalen bij hem heel snel herkennen, waardoor we soms een hevige aanval kunnen voorkomen. Maar hij had alsnog beperkte energie en hij zag er altijd wat bleek en ziek uit. Hij miste nog regelmatig school in verband met zijn gezondheid.’

Voordelen van gezonde lucht

Na de zomer ontstond het idee voor een verhuizing naar de bergen. Sanne: ‘We dachten: het pad dat we nu bewandelen werkt niet. Dus er is een verandering nodig. In Zwitserland stuitten we op een klein hotel dat we konden kopen, in een dorpje op 1600 meter hoogte, waar ook veel mensen uit andere landen wonen. Zo kwamen we uit op Grächen.’ Sanne merkt veel voordelen aan wonen in een Zwitsers bergdorp. ‘Je hebt hier 300 dagen per jaar zon en het pollenseizoen is veel korter. Boven de 1400 meter heb je geen huisstofmijt en er is bijna geen luchtvochtigheid. Dat verklaart grotendeels waardoor deze omgeving gewoon beter is voor ons.’

Heel welkom

Het leven van Sanne en haar gezin ziet er nu heel anders uit. ‘De kinderen gaan hier al om 7.15 uur naar school. Dat betekent dat we behoorlijk vroeg opstaan. Om 11 uur komen ze naar huis voor een langere pauze. Om 13 uur moeten ze dan weer op school zijn, tot 15.35 uur. We wonen hier 900 meter van de school af. Luit werd meteen vrienden met de buschauffeur die kinderen bij school afzet. Als hij zijn busabonnement niet bij zich heeft, stopt de chauffeur alsnog langs de weg om hem in te laten stappen. De sfeer hier in het dorp is heel vriendelijk en sociaal. We voelden ons meteen welkom.’

 

Snel gewend en videobellen

Sanne heeft naast Luit nog drie kinderen. De jongste is bijna twee en leek in Nederland ook astmatische klachten te hebben. ‘Alle kinderen reageerden goed op de verhuizing. De jongste heeft hier nog geen astmatische klachten vertoond. Luit was hier snel gewend en maakte al nieuwe vriendjes. Al na twee weken had hij gelijk weer kleur in zijn gezicht. Ik merk ook dat hij meer energie heeft. Toch is er af en toe ook het gemis. Sanne: ‘Luit had in Nederland een beste vriendin met wie hij altijd speelde. Haar mist hij nog steeds, net als andere vriendjes. Gelukkig komt zijn vriendin in de zomer op bezoek en kunnen we videobellen.’