‘Heerlijk om eropuit te gaan met mijn camera’

Jorien Noorlander (53) heeft een ernstige vorm van COPD. Daardoor kan ze niet meer werken, maar ze hield er wel een fijne hobby aan over: fotograferen. ‘Als er een mooie lucht is met grote wattenwolken tussen het blauw, móet ik naar buiten.’

Jorien zit buiten voor een raam, met haar camera in haar hand

‘Als ik ’s ochtends wakker word, heb ik het vaak erg benauwd. Dan moet ik eerst even op de rand van mijn bed zitten voordat ik kan opstaan. Wat zo bijzonder is, is dat één van mijn vier katten dan vaak even naast me komt zitten, meestal Saartje. Ik heb het idee dat ze aanvoelt dat ik me niet goed voel. Zodra ik haar aai, merk ik dat ik vanzelf rustig word. Daarna ben ik klaar om op te staan en aan de dag te beginnen – rustig aan, alles op mijn eigen tempo.

Zeven jaar geleden kreeg ik de diagnose COPD, toen ik nota bene net een half jaar gestopt was met roken. COPD zit bij ons in de familie, mijn overleden vader had het ook. Het zij zo, dacht ik, maar ik stopte het ook weg. Dan dacht ik: als ik er niet over nadenk, bestaat het niet. Maar goed, toen had ik nog een longinhoud van 68% en inmiddels zit ik op 30%, dus nu móet ik wel onder ogen zien dat ik iets mankeer.’

Jorien en haar kat

Zodra ik mijn kat aai, word ik vanzelf rustig

Jorien

Longaanval

‘Twee jaar geleden ben ik noodgedwongen gestopt met werken, dat was lastig. Daarvoor werkte ik bijna 35 jaar met heel veel plezier bij Hema in Gouda. Voornamelijk achter de klantenservice, daardoor kende ik veel mensen. Nog steeds als ik in de stad loop, kom ik bekenden uit die tijd tegen. Dat contact met mensen maakte mijn werk ontzettend leuk, ik mis het nog steeds. Maar het ging écht niet meer.

In januari 2020 kreeg ik een zware longaanval waarvan ik vreselijk ziek was. Later dat jaar kreeg ik ook nog corona, al had ik zoveel mogelijk mensen gemeden. Mijn zoon werkt in de bouw en had het virus mee naar huis genomen. Gek genoeg ben ik niet bang geweest. Twee weken was ik behoorlijk ziek, maar ik hoefde gelukkig niet naar het ziekenhuis. Het had veel erger kunnen aflopen.’

Mooie wolkenluchten

‘Sinds ik niet meer werk, haal ik veel plezier uit mijn nieuwe hobby fotograferen. De dokter had gezegd dat wandelen goed voor me zou zijn. Dat deed ik braaf, maar ik vond het zo doelloos. Totdat ik wat kiekjes ging nemen met mijn telefoon, die ik later verruilde voor een professionelere camera. Het is een compacte Canon, een licht model, anders wordt het te zwaar voor me. Ik vind het heerlijk om eropuit te gaan met mijn camera. Ik woon tussen de weilanden en maak foto’s van het mooie Hollandse landschap. Van de koeien, de schapen, maar vooral van mooie wolkenluchten, daar houd ik heel erg van. Als er een mooie lucht is met grote wattenwolken tussen het blauw, móet ik naar buiten.’

Jorien `heeft COPD, zit buiten voor het raam met haar camera

Ik geniet enorm van uitstapjes. Dan maar moe, wat maakt het uit?

Jorien

Moe maar voldaan

‘Wat zo fijn is aan mijn hobby is dat ik alles in míjn tempo kan doen. Ik wandel niet te snel en kan zo vaak ik wil uitrusten op een bankje. Soms pak ik mijn elektrische fiets. Als ik na zo’n uurtje buiten thuiskom, voel ik me moe maar voldaan. Dan ga ik rustig wat foto’s bewerken om ze vervolgens op Instagram te zetten. Ik heb inmiddels meer dan 8000 volgers van over de hele wereld, voornamelijk andere landschapsfotografen. Ik krijg mooie reacties op mijn foto’s en merk dat ook anderen mijn dieren en wolkenluchten kunnen waarderen. Dat geeft me ontzettend veel positieve energie.’

Laat mij maar rommelen

‘Ik kijk vooral naar wat ik nog wel kan, niet naar wat niet meer gaat. Dat houdt me overeind. Maar als ik ’s avonds niet kan slapen, ga ik nog weleens piekeren: ik ben vooral bang dat ik weer een zware longaanval krijg. Dat vond ik zo angstig, ik had het gevoel dat ik stikte. Ook vind ik het lastig dat ik niet meer zoals vroeger hup, de trap op kan en hup, de was in de wasmachine kan doen. Nu moet ik eerst een poosje op de trap zitten om bij te komen en nadenken over wanneer ik de was meeneem. Mijn kinderen en man helpen mee in huis, maar ik vind het ook fijn om zoveel mogelijk zelf te doen. Nu kan het tenminste nog, laat mij maar rommelen.

Verder ga ik graag met mijn kinderen een nachtje weg. Met mijn zoon bezocht ik laatst de Veluwe, hij houdt net zo van fotograferen als ik. En met mijn dochter ging ik naar Breda om te winkelen. Ik merk dan dat ik minder goed mee kan komen dan ik zou willen, maar op een terrasje zitten of even op de hotelkamer liggen is ook fijn. Ik geniet enorm van die uitjes, hoop die nog heel vaak te maken. Dan ben ik maar moe, wat maakt het uit? Zolang ik kan genieten van mijn gezin, de natuur en van kleine dingen, ben ik gelukkig.’

Foto’s zien van Jorien kan via haar Instagram-account: @landscape_mo_no_

Gratis LONGWIJZER

Ontvang nu 2x ons magazine met:
✔ ervaringen van anderen
✔ tips over omgaan met je ziekte
✔ ontwikkelingen in onderzoek

De verzending stopt automatisch.

Ja, ik wil LONGWIJZER ontvangen
Twee magazines LONGWIJZER