Groeten uit Davos
Afgelopen zomer stond in ons magazine LONGWIJZER een prachtig interview met acteur, schrijver en Longfondsambassadeur Edwin de Vries. Hij vertelt hierin over de monoloog die hij schreef over zijn ervaringen als 9-jarig jongetje in Davos. Deze monoloog is nu speciaal voor Longfonds-volgers te beluisteren. Een echt cadeautje, want de Gouden Kalf-winnaar gaat volgend jaar met een andere, veel theatralere variant op dit verhaal de theaters in.
'Als zwaar astmatisch, hulpbehoevend jongetje van negen jaar word ik door mijn ouders naar het Nederlands Sanatorium in Davos gestuurd om aan te sterken. Terwijl ik in het sanatorium behandeld word, moet ik in m’n eentje een jaar lang verblijven in een internationaal kindertehuis met een directrice die ik van het begin af aan haat.
Op de heenweg naar Davos maken mijn ouders ruzie, over iets dat ik niet helemaal thuis kan brengen, maar dat me ongeruster over mijn ouders maakt dan dat zij over mij zijn. Na een paar dagen gaan ze weer terug en laten me alleen achter. De directrice van het kindertehuis en ik leven op voet van oorlog.
Door de behandeling in het Nederlands Sanatorium van Davos gaat mijn gezondheid er enorm op vooruit, maar voor het eerst ervaar ik ook een sterk gevoel van eenzaamheid en besef ik dat ik het in m’n eentje moet zien te rooien in m’n leven. Ik word er de loner die ik de rest van mijn leven zal blijven. Maar ik word er ook zelfverzekerder van, zelfstandiger en ontwikkel een doorzettingsvermogen, dat me in mijn toekomstige carrière heel goed van pas zal komen.'
Bekijk en beluister de monoloog van Edwin de Vries:
