De impact van corona op Fred

Sociale leven tot stilstand

'Op maandag 2 maart besluit ik niet meer naar buiten te gaan. Ik maak muziek en treed op in verzorgingstehuizen met oude Nederlandstalige liedjes voor demente bejaarden. Ik annuleer alle geboekte optredens tot en met de zomer. Ik speel ook in een bandje, maar meld mij af voor de wekelijkse repetities. Onze wekelijkse oppasdag op woensdag wordt voor onbepaalde tijd afgezegd. Mijn aanwezigheid als vrijwilliger op de Zoetermeerse longpunten is niet meer aan de orde. De trainingen van de COPD-groep op dinsdag- en donderdagmiddag bij het Medisch Trainingscentrum worden tot nader order opgeschort. Mijn sociale leven komt tot stilstand.'

'Mijn vrouw Marjolijn weet hoe kwetsbaar ik ben en besluit zich met mij af te zonderen als haar kantoor op 13 maart dicht gaat. Zij voelt zich de schakel tussen mij en de buitenwereld en is doodsbang mij te besmetten. Boodschappen proberen we zoveel mogelijk te laten bezorgen en wat we niet kunnen bestellen, bezorgt onze oudste zoon door de tassen voor de deur te zetten. Fysiek contact is geschiedenis. Terwijl ik dit schrijf, kijken mijn kleindochters mij aan vanuit hun fotolijstjes. Ik kan wel janken. Nee, ik huil.'

'Ik heb de tune van War of the Worlds in mijn hoofd. Dát is namelijk gaande. Geen wereldoorlog, maar een aanval op onze planeet. Op de mensheid. Hoe gaat dit aflopen? De meeste mensen zullen deze periode overleven en er lering uittrekken voor de toekomst. Maatregelen treffen om herhaling te voorkomen of in elk geval te beperken. Ik hoop dat het positieve zal overleven. Minder aandacht voor het materiële en meer aandacht voor elkaar.'

'Wat het voor mij betekent? Vroeg of laat zal het virus mij weten te vinden. Ik ben bang dat Marjolijn het zich niet kan vergeven als zij de schakel blijkt te zijn, maar dat is onzin. Het lijkt sowieso onafwendbaar. Ik voel mij in de weg zitten. Ik ben immers de reden dat ook zij onze twee zonen en twee kleindochters niet kan vastpakken? Door mij staat ook haar leven stil... En kan ik het aan om met het perspectief te leven het maanden tot jaren zonder een knuffel te moeten doen? Die armpjes om mijn nek. De stompjes in mijn buik. Hoe los ik dit op? Ik weet het niet. Ik weet het echt niet.'

Dit is een ingekorte versie van Freds verhaal ‘Wachten op de dingen die komen gaan’, gepubliceerd op 23 maart 2020.

Wil je meer lezen van hem? Neem dan ook een kijkje op zijn website fredvanrijn.xyz